Vandaag trekken we weer verder met als einddoel het bergdorpje Tunxi. We vertrekken om 8.30 uur voor een rit van 3 uur. We rijden eerst nog langs een aantal "witte dorpjes" voordat we de bergen intrekken. Langs smalle wegen kronkelen we omhoog langs de beboste berghellingen, afgewisseld met kleine rijstveldjes en vooral theestruiken, een prachtige streek. Dit gebied is voor 85 procent met bomen bedekt, een ongekend hoog percentage voor het dichtbevolkte China, waar altijd elk plekje benut wordt voor bebouwing en verbouw van voedsel.
In Tunxi nemen we onze intrek in het Hua Xi Hotel. Vanuit onze kamer op de achtste verdieping hebben we een mooi uitzicht op een deel van de stad en de door het hoge water extra brede Xin-rivier. Tunxi is een stadje met fraai gerestaureerde traditionele huizen, vooral in de autovrije Old Street. Hier zijn op de benedenverdieping huis aan huis leuke winkeltjes in ondergebracht.
Maar na een tijdje slenteren door deze straatjes belanden we in een heel klein Hutongwijkje. Hier wonen de mensen heel dicht op elkaar in onvoorstelbaar kleine huisjes. Een bewoonster maakt ons duidelijk dat de kwaliteit van de huisjes niet al te best is. Toch is alles er brandschoon in de smalle straatjes, dit zal zeker te maken hebben met de onderlinge sociale controle. We hebben diep respect voor de wijze waarop deze mensen hier moeten wonen en verbazen ons telkens weer hoe gastvrij ze zijn tegenover die vreemde snuiters die hun wijkje binnendringen. De bewoners op hun beurt verwonderen zich erover dat wij belangstelling hebben voor de wijze waarop men hier leeft.
Op straat treffen we een man aan die languit op het fietspad ligt te slapen met de trottoirband als hard kussen. Aan de spullen op zijn fiets te zien kon hij wel voor een wereldreiziger doorgaan, maar waarschijnlijk alleen in zijn dromen.
.jpg)
.jpg)
.jpg)