Vanmorgen vroeg opgestaan, want de bus vertrekt om 8.45 uur vanaf het busstation naar Yongding. Maar we kunnen pas na 7.30 uur lunchen in het hotel. Daardoor wordt het wel krap tijd om de kamer af te rekenen, een taxi te bestellen en bij het busstation te komen. We manen het personeel tempo te maken, maar dat maakt weinig uit, het is al 8 uur als het eten gebracht wordt. Als de taxi daarna ook nog op zich laat wachten raken we toch wat nerveus, want we willen wel een volgende etappe afleggen vandaag. Maar alle gestress is voor niets geweest, want op het busstation vernemen we dat de bus er nog niet eens staat. Uit ervaring weten we dat je er nooit op kunt vertrouwen als één persoon dat zegt, vandaar dat we het aan verschillende mensen vragen, maar het klopt wel. De bus vertrekt uiteindelijk pas even na 9 uur.
Er is veel vrachtverkeer op de weg, waardoor het niet erg op schiet, hoewel de chauffeur niet bang is in te halen, zeker niet bij onoverzichtelijke bochten. Met zijn claxon denkt hij de weg wel vrij te krijgen. We rijden door de bergen, maar helaas is het uitzicht beperkt door de bewolking en zo nu en dan wat regen. Het is 10.45 uur als we in Yongding aankomen. Hier moeten we een andere bus nemen naar Xiamen , welke pas om 13 uur vertrekt. We geven de rugzakken in bewaring op het busstation en gaan maar even het stadje in, waar maar weinig te zien is, alleen ontelbaar veel kleine winkeltjes. We zien wel een groot bord met daarop SUPER Market, maar dat blijkt de plaatselijke markt te zijn. We kopen wat eten voor onderweg, tracteren onszelf op een ijsje en gaan zo nu en dan even ergens op een stoep of bankje zitten. Een terrasje, zoals in Nederland zul je overigens in China nergens vinden, dat is wel jammer, zeker met dit mooie weer. We kijken naar de voorbijkomende mensen en het verkeer dat om elkaar heen krioelt en constateren dat Chinezen gelijktijdig kunnen fietsen, roken en telefoneren.
De bus naar Xiamen (spreek uit Sjaamen) is een comfortabele touringcar, maar het eerste gedeelte gaat nog steeds door de bergen met opnieuw veel vrachtverkeer, vaak met steenkool geladen, dat hier gewonnen wordt. Het tweede gedeelte gaat over de tolweg en gaat een heel stuk sneller. In Xiamen komen we langs een grote fabriek van Hunter Douglas, fabrikant van o.a. Luxaflex. Een paar jaar geleden stond er in Leek ook een grote fabriek van HD, maar daar is weinig meer van over. We denken nu te weten waarom. Uiteindelijk komen we om 16.30 uur aan op een busstation ergens in Xiamen. Eerst maar eens een rustig plekje zoeken om aan de weet te komen waar we zitten en hoe een hotel te vinden. Lang blijft het niet rustig, want al snel staat er een taxichauffeur, een schoenpoetser, een bedelaar en een man die stadsplattegronden verkoopt, om ons heen. We kopen een stadsplattegrond, poeieren de schoenpoetser en de bedelaar af en houden de taxichauffeur te vriend, want die spreekt een beetje Engels. Hij weet ook wel een hotel voor een redelijke prijs en brengt ons daarheen. Hoewel het niet een onredelijke prijs is willen we toch nog even een hotel een eindje verder bekijken. Maar A. heeft behoorlijk hoofdpijn en door de drukte moeten we er zo lang wachten dat we besluiten naar het eerste hotel terug te gaan en daar de kamer maar te nemen. Dit is het Xiamen Spring Sunlight Hotel aan de drukke boulevard. Vanuit onze kamer kunnen we nog een stukje van de zee zien. Aan de achterkant begint de oude stad, waar we een kijkje gaan nemen en de inspanningen van het reizen snel doet vergeten.