In de omgeving van Dapu hebben de Hakka vele zogenoemde tulou gebouwd. Het zijn meestal ronde, soms vierkante bouwwerken, opgetrokken uit aarde, bamboe en hout, de oudsten zijn gebouwd in de 14de eeuw en de laatsten in de vijftiger en zestiger jaren. Van buiten lijken het net forten met slechts één ingang en alleen boven de tweede en eventueel derde verdieping kleine vensters naar de buitenwereld. Van binnen zijn het complete dorpen met in de buitenring etagewoningen. De huizen gaven vroeger onderdak aan hele clans en vormden een woongemeenschap voor een uitgebreide familie en iedere bewoner had dan ook dezelfde achternaam. Wanneer de clan te groot werd gingen ze een nieuwe Tulou bouwen. De traditionele bouwstijl van de woongemeenschappen diende om hen te beschermen tegen vijanden en plunderende bendes. Een dorp kan honderden kamers bevatten tot soms 800 bewoners. Alles is aanwezig in de kleine vestiging, inclusief een waterbron en ze zijn goed geventileerd, bestand tegen aardbevingen, warm in de winter en koel in de zomer.
De eerste Tulou waar we heen lopen is nog volledig bewoont. Voorzichtig kijken we om een hoekje, waar een mevrouw ons wenkt verder te komen. Jammer dat we elkaar niet kunnen verstaan, want ze wil ons van alles vertellen. Ook al proberen we uit te leggen haar niet te verstaan, ze is niet te stoppen. We lopen rond en snuiven de boereparfumgeur op, afkomstig van de kippen en de dikke varkens in het hok. Terloops kijken we even binnen in wat meer hokjes dan huisjes zijn. En dan zo dicht op elkaar wonen.
De tweede Tulou is kort geleden gerestaureerd en hier moet je entreegeld betalen. Hoewel er een speciale parking is aangelegd dat doet vermoeden dat er hordes toeristen op af komen zijn wij de enige bezoekers. Na de verwoestende jaren van de Culturele Revolutie (1966-1976), waarin al het oude moest worden vernietigd, is er veel tastbaars verloren gegaan van de lange Chinese historie. De Tulou werden echter gespaard omdat men er destijds geen historische waarde in zag. Maar nu probeert de overheid er mooie sier mee te maken door van een aantal Tulou toeristische attracties te maken en er geld aan te verdienen, dat zeker niet altijd te goede komt aan de plaatselijke bevolking.
Deze Tulou is veel groter dan de eerste die we bezochten, maar er wonen nog maar een paar mensen en helemaal geen vee. We missen hier dan ook de sfeer van bewoning, mede door het ontbreken van de boereparfumgeur. De enige manlijke bewoner die we er tegen komen is meteen de eerste onvriendelijke Hakka die we tot nu toe ontmoet hebben, zal mogelijk toch met het toerisme te maken hebben of met het ontbreken van medebewoners. Gelukkig is het oude vrouwtje dat genoeglijk op een stoeltje voor haar kleine huisje zit, wel vriendelijk, al lacht ze me wel uit als ik een traptrede mis. 
Morgen reizen we weer verder, maar gaan vanavond alvast naar het busstation om kaartjes te kopen. Want het zou niet leuk zijn als er opnieuw maar 1 buskaartje beschikbaar zou zijn. Het regent opnieuw en daarom nemen we de taxi samen met een vriendelijke jongen van het hotel die ons heeft geholpen met het uitzoeken welke bus we moeten hebben. We kunnen rustig zeggen dat de Hakka de meest vriendelijke en behulpzame mensen zijn die we in China ontmoet hebben. We mogen de Hani echter ook niet vergeten, die we twee jaar geleden ontmoetten in het zuiden van China tegen de grens met Vietnam. Daar werden we zelfs uitgenodigd bij ze te komen eten (zie http://gochina.pimpblog.nl/ vrijdag 2 mei Luchun - Markt van minderheden en eten bij de Hani).