Vanmorgen weer met de Star Ferry over naar Hongkong Island. Vandaaruit lopend naar het station van de Peaktram. Gisteren met de taxi naar de Peak, vandaag willen we toch echt met de tram. Nergens ter wereld vindt je zoiets als de Peak Tram. Voortgetrokken door stalen kabels klimt de tram 373 meter omhoog.
Er zijn meer mensen die dat van plan zijn. Er staat al een lange rij te wachten. Na ruim een half uur kunnen we instappen. De rit naar de top duurt zo'n 7 minuten. Het is zo steil dat het lijkt alsof de gebouwen die je passeert hellen met een hoek van 45°! Ook de passagiers in het gangpad staan onder een hoek van 45 graden zich schrap te zetten. Vooral het laatste stuk, als de tandradbaan een forse klim maakt, is spectaculair. Zowel naar boven als naar beneden, beide ritten zijn mooie ervaringen.
Terug met de Star Ferry naar Kowloon, het stadsdeel waar de meeste winkels te vinden zijn en de prijzen een stuk lager dan op Hongkong Island, waar de duurdere (design)winkels te vinden zijn, terwijl Kowloon meer voor de koopjesjagers is. Aangezien we niks nodig hebben wordt het meer sjokken dan shoppen en doet de inspanning van gisteren zich voelen, we komen er achter dat vooral de kuitspieren de vorige dag een behoorlijke inspanning hebben geleverd. Gelukkig heeft Hongkong niet alleen "Shopping Malls" en andere hoge gebouwen maar ook verschillende mooie parken, waar de inwoners, maar ook wij heerlijk tot rust kunnen komen. En in één van de Mc Donalds belonen we onszelf met een lekker ijsje. Een traditie die we vorig jaar in Beijing ingesteld hebben toen we een hotelkamer schuin tegenover de Mc Donalds hadden.We konden met geen mogelijkheid terug naar het hotel zonder even een Dame Blanche of een aardbeienijsje te nemen. Het hele jaar hebben we het er over gehad dat we die traditie dit jaar moeten voortzetten, anders wordt het natuurlijk nooit een traditie. Het formaat van het ijsje viel toch enigzins tegen. Mogelijk is ook dit een speciaal Hongkong formaat. Maar waarschijnlijk was de grootte in gedachten in een jaar tijd behoorlijk gegroeid. Maar het smaakte nog even lekker en dus naar meer. Het zijn tenslotte de kleine dingen die het doen....., wie zong dat ook weer ?
s-Avonds gaan we naar Nathan Road, de winkelstraat met de meest uitbundige neonreclames van heel zuid-oost Azie en waarvan foto's staan in elke toeristengids die van Hongkong wordt uitgegeven. Drommen mensen lopen langs de winkels, eethuizen en eetstalletjes, terwijl op elke hoek wel een Indiër met een rollende ERRR je een RRRRROLEX probeert te verkopen of een maatpak en liever nog beide. Eens was Nathan Road de koopjesschuur voor de Internationale elektronicahandel. Nog barst het uit de voegen van de winkels met elektronica, computers en camera's. Maar de prijzen zijn nu veelal hoger dan in Nederland.