Hangzhou is een echte fietsstad, op elke straathoek zijn fietsen te huur en fietsen is een belevenis in deze drukke stad. Kriskras laveren we op de gehuurde felgekleurde vouwfietsen door het chaotische verkeer. Regels zijn er niet, behalve dat je elkaar niet mag raken en dus kunt je weinig fout doen. Wel respect tonen voor de sterkere verkeersdeelnemers, want een auto zal jou echt niet voor laten gaan en een taxi al helemaal niet, om maar te zwijgen van de bussen. En oppassen geen krassen te maken op een geparkeerde Ferrari. Ook de voetpaden schakelen we regelmatig in om ons doel te bereiken, voetgangers zullen daar niet over klagen en ze geven je ook nog de ruimte als ze dat kunnen.
Eerst fietsen we naar het treinstation om alvast kaartjes naar Shanghai te kopen voor de reis morgen. In de stationshal is het een enorme drukte, 30 loketten op een rij en voor elk loket meer dan 30 mensen, totaal dus zo'n 1000 mensen die in de rij staan voor een kaartje. Toch gaat het nog redelijk vlot en worden we in het Engels te woord gestaan. Ook opvallend is dat niemand voor gaat dringen, dat hebben we wel eens anders mee gemaakt in China. Wat gaan de veranderingen dan toch snel, zullen we maar zeggen.
We fietsen rond het Westmeer, de hoofdattractie van Hangzhou en de reden waarom de stad wereldberoemd is (binnen China). Het meer staat zelfs op de achterkant van de nieuwe 1 RMB biljetten. Er zijn verschillende West Lakes in China, maar deze zijn allemaal vernoemd naar het meer in Hangzhou. Het biedt voor de bewoners een prachtige gelegenheid om de stadsherrie te ontsnappen, maar ook busladingen Chinezen van elders komen er op af.
Het is mogelijk om het hele meer rond te fietsen (12-15 km) over veel bruggen en eilandjes en langs boeddhistische tempels en villa's waar vroeger rijke zijdehandelaren woonden. Geen idee wie er nu wonen, maar de huidige bewoners behoren zeker tot de nieuwe Chinese Upperclass, als we dat zo in schatten. Aan de achterzijde van het meer zien we overal bruidspaartjes die met een fotosessie bezig zijn met op de achtergrond het meer, de prachtige tuinen die er aan grenzen en de vijvers vol met lotusbloemen. We snijden een stukje af door over een dijk te fietsen die dwars door het meer loopt en komen op het "eiland van de Eenzame heuvel". Hoe dit eiland aan zijn naam komt is ons een raadsel, want van fietsen komt hier weinig door de massa wandelaars die de dijk als wandelpromenade gebruiken.
Midden op dit eiland staat het Provinciale museum van Zhejiang, waar we even binnengaan om de zadelpijn even te vergeten. Aan de hand van allerlei voorwerpen, gevonden tijdens opgravingen, is de geschiedenis van de regio te zien. Er is een mooie collectie aardewerk, porselein, jade voorwerpen, hout, ivoor en muntstukken te zien en nog gratis toegang ook. Dat de meeste opschriften alleen in het Chinees zijn moeten we dan ook niet over zeuren.
Aan de kant van de stad ligt een park aan het meer, waar veel Chinese muziek ten gehore wordt gebracht. Vooral de Chinese opera is populair onder het talrijke publiek dat er op af komt. Maar dit soort muziek gaat ons incasseringsvermogen ver te boven. We zullen de vergelijking met kattengejammer niet maken uit respect voor andere culturen, maar blijven niet al te lang luisteren.
Hangzhou heeft ook een leuke, maar wel heel drukke avondmarkt, de China Silk City. Er is niet alleen zijde te vinden, maar ook alle soorten souvernirs die je maar kunt bedenken. En natuurlijk voor ons "A verry special price".
Maar we hebben het wel gezien en lopen terug naar het meer waar de fonteinen in het meer prachtig verlicht zijn, compleet met muziek.