Won't you carry my heavy load.
Can't you see, I'm on the move?
Another Town, Another Room.
Vandaag is het Pinkstermaandag, geen idee of de Chinezen er ooit van gehoord hebben, maar ze werken in ieder geval even hard door als altijd. Voor ons is het vandaag de laatste etappe in China, van Hangzhou naar Shanghai.
Ontbijten doen we op de hotelkamer, even koffie zetten en een paar lekkere broodjes van de bakker halen. Daarna uitchecken in één van de netste hotels die we gehad hebben deze reis. Vervolgens een taxi aanhouden en naar het gigantisch grote treinstation van Hangzhou. Hier moet de bagage eerst door de scan, zoals overal in China. Goed naar het treinnummer kijken, want dat is het enige wat we kunnen lezen. Zo komen we erachter dat we naar wachtkamer nummer 4 moeten, ook al zo'n grote ruimte, waar alle passagiers wachten tot ze het perron op mogen voor hun trein. Ook hier weer opletten, want Engelstalige informatie wordt niet gegeven. Na een tijdje horen we in het Chinees iets omgeroepen worden en zien grote groepen mensen naar voren lopen. Dat is het teken dat wij onze bagage ook moeten pakken om aan te sluiten in de rij die langs de kaartjescontrole gaat. Op het perron moeten we ons in rijen achter elkaar opstellen bij de plaats waar in ons geval treinstel 7 zal stoppen. Maar als de trein er aan komt blijft er niks van de mooie rij over en is het dringen geblazen, hoewel ieder een genummerde plaats heeft en verzekerd is van een zitplaats.
We reizen met een D-trein, een nieuwe moderne en snelle trein met ruime zitplaatsen, die je steeds meer in China ziet. We leggen de bijna 200 km af binnen 1,5 uur en komen om 13.30 uur aan op het South Railway Station. Eerst uitzoeken hoe we aan kaartjes komen en daarna uitzoeken welke metrolijn we moeten hebben. We moeten met lijn 1 tot People's Square Station en daar overstappen op lijn 2 tot East Nanjing Lu Station. Weer een kwestie van goed op de borden letten, maar de stations worden ook in het Engels omgeroepen. Het valt niet mee met een zware rugzak op de rug en een klein rugzakje in de hand te staan in de overvolle metro en dat bij 32 graden Celcius. Dit zijn de minder plezierige momenten voor een rugzaktoerist. Gelukkig kunnen we met de rugzak nog wel eens iemand een drukker geven om wat meer ruimte te maken, uiteraard zonder de minste opzet en een verontschuldigend lachje doet ook wonderen. Vanaf het metrostation is het nog een klein stukje met de taxi naar het Shijia Inn Hotel vlak achter de Bund. In Nederland hebben vooraf via internet reeds een kamer gereserveerd. We waren nl. bang dat gezien de drukte i.v.m. de WORLD EXPO in Shanghai het wel eens heel moeilijk zou kunnen worden een kamer te vinden voor een redelijke prijs. Toen we 2 jaar geleden in Shanghai waren hadden we moeite een kamer te vinden, dat willen we niet weer.
We zijn eerder in deze buurt geweest, maar weten niet precies waar het hotel is. De vriendelijke taxichauffeur heeft er ook moeite mee, maar hij doet zijn uiterste best. Na een paar keer door dezelfde straat te zijn gereden en twee maal uitstappen om iemand de weg te vragen lukt het toch het hotel te vinden.
.jpg)
We zitten hartje Shanghai, want wie Shanghai zegt, zegt de Bund en wie het over winkelen heeft gaat naar Nanjing Road, een zijstraat van de Bund. Ons hotel zit daar precies tussenin, een ideale uitvalbasis voor een aantal dagen Shanghai.
Het is savonds nog heerlijk 25 graden als we een kijkje in de grote winkelstraten in het centrum nemen. Het hele centrum krioelt van de mensen, wie hier gaat winkelen doet dat temidden van een koopkrachtige Chinese middenklasse.
.jpg)
Het is ook de plaats om te flaneren en elkaar op de foto te zetten. De grote winkels zijn tot 22 uur geopend en veel kleinere gaan pas dicht als er geen klanten meer op straat zijn. Dat is ver nadat de vele bussen met dagjesmensen Shanghai verlaten hebben om smorgens vroeg al weer open te zijn als nieuwe busladingen aankomen.