Die leefbaarheid kan nog wel iets beter zo ondervinden we als we in de overvolle metro stappen. Er zijn 3 pogingen nodig om de deuren dicht te krijgen en als haringen in de ton rijden we onder Shanghai door.
.jpg)
Als eerste gaan we naar het Chinese paviljoen, de grootste trekpleister van de hele EXPO. Maar als we achter in de lange rij aan willen sluiten mogen we niet verder. We moeten naast het gewone toegangskaartje ook nog een extra kaartje bijkopen om er in te kunnen, zo maken ze ons duidelijk. Die kaartjes moeten we dan weer op heel andere plaats kopen, waar blijft ons onduidelijk, maar in ieder geval een heel eind lopen. Dat en de lange rij wachtenden doet ons besluiten dan maar naar een ander paviljoen te gaan.
.jpg)
We balen nu echt, want we hadden ons veel voorgesteld van de Expo en het was een van de hoofdredenen om opnieuw naar China te gaan. Nog een geluk dat we niet voor drie dagen kaartjes hebben gekocht, wat eerst het plan was. We sloffen steeds moedelozer langs de verschillende paviljoens waar overal lange rijen staan en komen bij het Nederlandse paviljoen.
.jpg)
Op de website van het Nederlandse paviljoen staat o.a. dat deelname aan de World Expo 2010 Nederland een unieke kans biedt om de bekendheid van het Chinese bedrijfsleven en de Chinese bevolking met Nederlandse culturele, zakelijke en technologische successen en innovaties te vergroten en zo de basis voor economische en zakelijke samenwerking tussen het Nederlandse en het Chinese bedrijfsleven te versterken en tevens het toerisme vanuit China te bevorderen. Om bezoekers van de World Expo een zo breed en gevarieerd mogelijk beeld te geven van Nederlandse successen en innovaties op dit gebied heeft de Nederlandse overheid niet gekozen voor een klassiek paviljoen, maar voor een complete straat, Happy Street, naar een ontwerp van architect John Körmeling. In Happy Street heeft Körmeling - in aansluiting op het thema van de World Expo - zijn visie uitgewerkt op een ideale stad die op organische wijze ontstaat langs een handelsroute; een gebied waarin alle facetten van het leven naast elkaar aan bod komen. Dit als reactie op moderne stadsplanning waarin wonen, werken en industrie vaak in afgebakende gebieden bedreven worden.
Gelukkig hier geen rijen wachtenden. Het geeft te denken over de populariteit van het Nederlandse paviljoen en waar we ons wel iets bij voor kunnen stellen. Deels heeft het ook te maken met de lange looproute van 400 meter die zich in de vorm van een acht op en neer kronkelt. Aan de looproute staan een twintigtal gebouwtjes, waarin presentaties zijn gemaakt van Nederlandse kunst, technologie, design en wetenschap. Best wel een leuk idee, maar knullig is dat sommige dingen niet werken en van anderen totaal niet duidelijk is wat er mee bedoelt wordt. En als wij het al niet snappen, hoe denk je dan te bereiken dat er bij de Chinezen iets van blijft hangen. De stoel van Rietveld is weer van stal gehaald, maar waarom niet het werk van Rem Koolhaas promoten, die een van de meest besproken gebouwen van China heeft ontworpen. En naar het kunstwerk "Het is me wat" van schrijver en televisiemaker Wim T. Schippers, kijkt geen enkele Chinees. Meer succes heeft het huisje met daarin een foto van Maxima en de tiara die ze bij haar huwelijk droeg. Wie die mooie dame is zullen de meeste Chinezen wel niet weten, maar ze blijver er in ieder geval even bij kijken.
.jpg)
Wat duidelijk wel in de smaak valt is het kunstgrasveld, dat op de begane grond is aangebracht en grotendeels in de schaduw ligt. Tussen de middag is het hele veld bezet met Chinezen die hier hun meegebrachte etenswaren nuttigen en daarna een lekker tukje doen. Chinezen kunnen overal slapen en de kunststof schapen zullen hier zeker ook van invloed op zijn. Het groene veld wordt onderbroken door blauwe strepen, welke slootjes moeten voorstellen, maar door het publiek als looppaden worden gebruikt.
Ondanks dat de vermoeidheid al behoorlijk toesloeg hebben we uiteindelijk toch nog een paar paviljoens bezocht waar geen lange rijen voor stonden, maar dat waren dan ook niet de meest interessante landen. Verder zagen we nog een aantal shows die op de diverse pleinen gegeven werden en zeker de moeite waard waren en een mooie parade van Mongolië, welk land deze dag centraal stond op de Expo.
Tegen de avond hebben we de boot genomen naar de andere kant van de Huang Pu rivier, waar een ander deel van de Expo zich afspeelt. Hier was het veel rustiger en bezochten we het Themapaviljoen van de Expo 'Better City, Better Life' . We raakten helemaal enthousiast van wat we zagen in dit paviljoen, dat deels was ingericht als museum met kunstwerken overal vandaan en met filmshows waar je zelf midden in stond. Hoewel we inmiddels bekaf waren hebben we hier nog uren doorgebracht en was dit onderdeel alleen al een bezoek aan de Expo waard. Weer buiten gekomen was het al donker en verschillende gebouwen waren schitterend verlicht en werd er een spectaculaire lichtshow gegeven. Het was al 22 uur toen wij en met ons vele anderen zich met de laatste krachten naar de uitgang sleepten en weer in de metro stapten. Hoewel de dag met veel frustratie over de lange rijen wachtenden begon sloten we deze uiteindelijk vol enthousiasme af.