DAG 26 (26 mei) Shanghai - de Franse Concessie

Nadat Shanghai in 1842 was geopend voor buitenlandse handel vestigden eerst de Britten en later de Fransen zich in hun 'consessies', wijken die de Chinezen moesten afstaan aan deze landen. Vandaag gaan we naar de voormalige Franse Concessie het gebied waar de Fransen de baas waren. Ze kwamen massaal naar Shanghai en gebruikten de stad als havenstad in het oosten, bouwden er grote villa’s en prachtige gebouwen, legden parken aan en om de wijk een extra Frans tintje te geven lieten ze honderden platanen vanuit Frankrijk overkomen.

De Concessie wordt doorsneden door de chique winkelstraat Huaihai Zhonglu. Lukraak lopen we door de deze straat en slaan zo nu en dan een zijstraat in. Het is één van de meest gevarieerde gebieden van Shanghai. Vanwege de architectuur, maar ook vanwege de vele restaurants, de grote gevarieerdheid aan pubs en clubs, de kleine boetiekjes en de historische gebouwen in dit gebied. We komen langs de voormalige woning van Sun Yat Sen, die wordt gezien als de grondlegger van de Chinese republiek en in 1912 werd benoemd tot president van China. Het huis doet tegenwoordig dienst als museum, maar we willen liever wat rondlopen in de schaduw van de platanen en slaan het museum over.

We dwalen door een oude volksbuurt met hoogbouwhuizen dicht opeen, slechts van elkaar gescheiden door smalle steegjes, in Shanghai Longtangs genoemd. De herinneringen aan de communistische tijd en de sociale controle zijn hier nog sterk aanwezig. Ondanks het drukke stadsverkeer rondom is het er heerlijk rustig doordat de wijkjes schuil gaan achter hoge muren en je alleen via een stenen poort er in kunt. Je hoort de vogels fluiten en niet alleen de gekooide zangvogels op de balcons, waar de Chinezen zo gek mee zijn. Zoals veel Nederlanders hun hond uitlaten, zo zie je met name de Chinese mannen met hun vogelkooitje aan de wandel. Ze komen samen om de fluitkunsten van hun gekooide zangvogels aan elkaar af te meten. De kooien zijn vaak even mooi als hun bewoners.

Ook China:
het wijkje heeft twee ingangen. Bij de ene ingang zit één man in een hokje en bij de andere zelfs twee. Aan de muur hangen foto's met namen van totaal 5 bewakers per ingang ! Ze houden een beetje in de gaten welke mensen de wijk in en uit gaan en helpen bij het parkeren. Geen idee wat ze verder doen, mogelijk de 1-kind politiek bewaken. Maar ze halen de werkeloosheidscijfers van China wel naar beneden. En het moet gezegd, het ziet er ondanks de ouderdom van de huizen keurig uit ondanks dat elk hoekje van de wijk benut wordt.

Moe van alle geslenter zoeken we een parkje op en genieten door alleen maar te kijken naar wat de mensen in het park aan het doen zijn. We kijken naar een vrouw in een rolstoel en gekleed in een pyjama en naar een groepje mannen die vol belangstelling het verloop van het spel bekijken van twee mannen die een soort stratego bordspel spelen. Op een bankje zit een vrouw haar hoofd te masseren, slaat op haar benen en stretcht uitgebreid haar spieren. Even verderop staat een vrouw afwisselend met de rug en dan weer met de handen tegen een boom. Vermoedelijk is ze met de boom in gesprek, mogelijk is ze een collega van Irene van Lippe-Biesterfeld. Vlakbij ons zit een man die liederen aan het zingen is en in het bosje verderop is een sportieveling aan het schijnboksen. Een eindje verder probeert een man geluid uit zijn trombone te persen, wat weer de interesse van een klein meisje opwekt, die met opa in het park is. Veel Tai Chi beoefenaars, waarvan sommigen les krijgen van een oude meester, die onze bewondering wekt door de beheersing van zijn bewegingen. Ik zie in Nederland nog niemand al deze dingen doen, "wat zullen de andere mensen daar van denken als ik dat doe". Hier kijkt niemand er van op en is men lekker actief. Regel nummer één: laat alle gêne varen, alles is toegestaan in deze groene longen. Nou ja alles ? Net als in de rest van de wereld zijn de meest afgelegen plekjes voor de verliefde koppeltjes, we hebben niet gecontroleerd hoeveel hun omgangsvormen afwijken van de westerse.

We lopen terug naar het hotel en zien hoe de verkeersdrukke weer toeneemt in de namiddag.

Ook China:.
je hebt een kruispunt met verkeerslichten, je zou mogen aannemen dat dus alles verkeersstromen geregeld worden. Maar niet hier. Midden op het kruispunt staat een verkeersagent die wat met zijn handen staat te zwaaien als het verkeer optrekt. Geen idee wat hij daadwerkelijk toevoegd. Dan staan er op alle vier kruisende wegen verkeersregelaars, "traffic assistents" staat op hun hesjes, die opletten dat de voetgangers niet oversteken als het licht op rood staat. Ze hebben een vlaggetje in de hand en blazen op een fluitje als het licht op rood of groen springt. Verder is er in de omgeving van het kruispunt nog één of andere geuniformeerde bulldog te vinden die duidelijk de baas is over de verkeersregelaars en hen zo nu en dan instructies geeft. Zes man en dan hebben we het nog maar over 1 kruispunt ! Maar ook dit haalt de werkeloosheidscijfers van China weer naar beneden.

Ook China:
Op het Engelstalige TV kanaal, een propagandazender van de Chinese overheid, wordt als belangrijkste nieuws gemeld dat de provincie Xinjang na 8 maanden weer internet krijgt. Dit was afgesloten na etnische ongeregeldheden tussen Oeigoeren en Han-Chinezen in de provinciehoofdstad Urumqi acht maanden geleden. De provinciale regering maakt bekend dat het internet weer „volledig” toegankelijk wordt en vraagt internetgebruikers „om met hun wijsheid een bijdrage te leveren” aan de economische ontwikkeling van het gebied. Wel wordt de bevolking gewaarschuwd om het web niet te gebruiken op een manier die „etnische eenheid, sociale stabiliteit en nationale belangen schaadt”.

Het nieuws wordt gepresenteerd alsof Xinjang de onafhankelijkheid krijgt, maar de Oeigoeren en ook alle andere inwoners van China kunnen nog steeds niet mijn staatsgevaarlijke Weblog op internet krijgen. En ook wij kunnen niet zien hoe onze website er nu uit ziet. Ook China !